Tikal, ruiny, Mutul, Mutal, Yax Mutul, archeologia Majów, Peten, Gwatemala
„Tikal żadne inne miejsce nie daje lepszego pojęcia
o dawnej chwale i potędze Majów, jak te potężne ruiny.„
– Simon Martin i Nikolai Grube, 2008,
Chronicle of the Maya Kings and Queens
„Dla niektórych Tikal to na wiele sposobów najważniejsze
wśród klasycznych majańskich miast.
I rzeczywiście, przez długi czas starożytni mieszkańcy Tikal
zasłużenie mienili się największymi spośród wszystkich Majów.”
– Franscisco Estrada-Belli, 2011,
The First Maya Civilization
![Tikal, Peten, Gwatemala](http://archeologia.edu.pl/mezoameryka/wp-content/uploads/2021/11/Tikal-201503110963-temple-plaza-pyramid2-1024x683.jpg)
(fot: P.A. Trześniowski).
Tikal u szczytu potęgi zamieszkiwało co najmniej 60 tys. ludzi. Szacuje się to jednak na podstawie dotychczasowej wiedzy i rozmiarów potężnego centrum ceremonialnego dawnej stolicy miasta-państwa, pobudowanego z kamienia, którego odkopane do tej pory ledwie 23% stanowią największe odrestaurowane i dostępne turystom stanowisko archeologiczne Majów. Nowe badania przeprowadzone w Tikal za pomocą LiDARu – lasera przebijającego się przez gęste poszycie dżungli, który jest w stanie wykryć pozostałości budowli, o których nie mieliśmy przedtem zielonego pojęcia oraz ślady po tych, zbudowanych z materiałów nietrwałych, jakie były miejscem życia dziesiątek tysięcy zwykłych Majów, mogą wielokrotnie zwiększyć tę liczbę.
![Tikak przy pełni Księżyca](http://archeologia.edu.pl/mezoameryka/wp-content/uploads/2021/11/Tikal-Gwatemala-201602013089-night-1024x683.jpg)
Tikal – ognisko klasycznej cywilizacji Majów
Tikal przetrwało pierwszy kolaps cywilizacji Majów okresu preklasycznego, by zdominować świat Majów w okresie klasycznym, zwanym złotym wiekiem Majów. Tikal na przełomie er było propagatorem nowej kultury – to stąd rozeszła się po Nizinach Majów moda na pięknie rzeźbione stele z podobiznami boskich władców (stele poprzedniej epoki wyobrażały raczej bogów i bohaterów), zapis kalendaryczny w Długiej Rachubie, nowa wielobarwna ceramika i monumentalna architektura, zwana obecnie stylem Peten. Tu wreszcie schodziły się dalekosiężne szlaki handlowe, sięgające przez dzisiejsze Belize na północny Jukatan i dalej aż do Centralnego Meksyku.
Przez osiem stuleci piramidy Tikal górowały nad Peten i południowymi Nizinami Majów. Wybudowana już w epoce późnoklasycznej, mierząca aż 72 m piramida Templo IV jest najwyższą jednobryłową budowlą wybudowaną przez cywilizację Majów. Dorównuje ona wysokością kompleksowi piramid triadycznych La Danta z preklasycznej stolicy Pierwszego Królestwa Węża – El Mirador. Tikal było obok Calakmul jedną z dwóch największych potęg, które dominowały świat Majów w okresie klasycznym (250-909 n.e.), ich złotym wieku. Potężne Tikal szczyciło się linią co najmniej 33 władców, których panowanie rozciągało się w czasie co najmniej 800 lat, od początku pierwszego tysiąclecia naszej ery…
![Tikal toponim glif](http://archeologia.edu.pl/mezoameryka/wp-content/uploads/2021/11/image-25-1024x683.png)
Zadziwiające były koleje losów Tikal. Pod koniec IV stulecia naszej ery Tikal stało się głównym celem entrady – inwazji z Teotihuacan, odległej potęgi z centralnego Meksyku. W kilku kluczowych miastach na Nizinach Majów zainstalowała ona posłuszne sobie dynastie. Tikal wyszło z tego zdarzenia potężniejsze. Spokrewniona z władcą Teotihuacan, nowa dynastia na tronie Tikal poprowadziła miasto, ku nowemu okresowi potęgi, świetności i chwały. Promieniowało ono na Niziny Majów aż po VI stulecie, kiedy to Tikal padło ofiarą wielowiekowych knowań Władców Węży (dynastia Kaanul) z Drugiego Królestwa Węża w Dzibanche i Calakmul. Aż 130 lat trwał okres hiatusu, z którego Tikal podniosło się druzgocąc swego rywala, by nadal nadawać ton muzyce Nizin Majów, aż do końca czasów boskich władców – zmierzchu klasycznej cywilizacji Majów.
![Tikal grupa E](http://archeologia.edu.pl/mezoameryka/wp-content/uploads/2021/11/Tikal-2002092729-mundoperdido-1024x683.jpg)
Mundo Perdido w Tikal. Na osi centralnej przed frontem tej budowli odkryto pochówek złożony z 17 osobników – prawdopodobnie ofiarę założeniową grupy E
(fot: P.A. Trześniowski 2020)
Preklasyczne początki Tikal
Na początku trzeba zdać sobie sprawę, że potężne i piękne piramidy Tikal, które tak mocno kojarzone są z cywilizacją Majów, pochodzą z dość późnego okresu – VIII i IX stulecia n.e. Wybudowane zostały dopiero po pokonaniu dynastii Kaanul z Calakmul w 695 r. n.e. Miasto istniało jednak już w epoce środkowopreklasycznej, od co najmniej około 800 r. p.n.e. Około 700 p.n.e. pojawiła się w Tikal jedna z pierwszych grup E na Nizinach Majów. Miasto nie pełniło jednak w okresie preklasycznym aż tak znaczącej funkcji, jak El Mirador, Nakbe czy El Tintal – stolice Pierwszego Królestwa Węża w Niecce El Mirador Calakmul. Było na pewno mniej prominentne niż Cerros w dzisiejszym Belize, czy Ceibal na południu Peten w Gwatemali.
Wzniesiono jednak w tym okresie w Tikal pierwsze monumentalne budowle, które w kolejnych wiekach, wraz z rozwojem miasta pokryte zostały kolejnymi budynkami. Najstarsze wersje piramid na północnym akropolu w Tikal biorą swój początek już około roku 350 p.n.e. Architektoniczna eksplozja Tikal rozpoczęła się na początku I tysiąclecia naszej ery, jeszcze pod koniec okresu preklasycznego cywilizacji Majów. Pojawiła się wtedy nagle w Tikal polichromiczna ceramika (faza Holmul 1), obecna w owym czasie punktowo tylko w kilku miejscach na Nizinach Majów. Być może był to efekt migracji majańskich elit z Wyżyn Majów? W Kaminaljuyu w Gwatemali i w Chalchuapa w Salwadorze, gdzie podobna ceramika występowała wcześniej, zaprzestano wtedy akurat właśnie rozbudowy miast.
![Piramida I w Tikal](http://archeologia.edu.pl/mezoameryka/wp-content/uploads/2021/11/Tikal-2002092844-TemploI-deJaguar-1024x683.jpg)
(fot: P.A. Trześniowski 2020)
Pierwszy kolaps cywilizacji na Nizinach Majów – schyłkowy preklasyk
Pomiędzy 100 a 200 rokiem naszej ery największe spośród majańskich ośrodków na południowych Nizinach Majów opustoszały. Z tego okresu pochodzą ostatnie warstwy stiuku na piramidach triadycznych i cementu na placach El Mirador, El Tintal, Wakna, Uaxactun, Cival i Cerros, by wymienić tylko kilka z nich. W ciągu kolejnych stu lat większość miast została kompletnie opuszczona, a zmianom tym towarzyszyła znaczna deforestacja, erozja gleb oraz braki wody spowodowane nadmierną eksploatacją terenu. Inaczej było w Tikal, gdzie na północnym akropolu wznoszono nowe monumentalne budowle. W okolicy roku 150 n.e. pojawiła się nowa wielobarwna ceramika, rozpowszechniona następnie w ośrodkach na wschód od Tikal.
Nowe rozdanie w Tikal – protoklasyk
Być może kontrola szlaków handlowych przez Tikal przyczyniła się do upadku innych ważnych ośrodków np. w Niecce Mirador-Calakmul oraz wschodnim Peten, odcinając je w kluczowym momencie od strategicznych zasobów, jak np. importowana z wybrzeża Belize i być może północnego Jukatanu sól? Władcy Tikal w tym pierwszym stuleciu od założenia dynastii stanęli w każdym razie po raz pierwszy jako wielcy wśród wielkich pomiędzy władcami innych znacznych ośrodków na Nizinach Majów. Epokę schyłkowopreklasyczną (150-250 n.e.) – okres pustoszenia preklasycznych ośrodków, w Tikal, Rio Azul i innych blisko związanych z nimi miastach, w których pojawiły się stele z datami w Długiej Rachubie i nowa ceramika nazywamy protoklasykiem.
![Tikal widok na piramidę I z centralnego akropolu](http://archeologia.edu.pl/mezoameryka/wp-content/uploads/2021/11/Tikal-Gwatemala-201602013426-templeI-1024x683.jpg)
(fot: P.A. Trześniowski).
Nowy Porządek (Wite’ Naah) i początki dynastii boskich władców
Najstarszym rozpoznawanym władcą Tikal jest panujący gdzieś w tym okresie Yax Ehb’ Xook (Pierwszy Krok Rekina) uważany przez późniejszych władców Tikal za założyciela królewskiej dynastii. Na pewno jednak nie był on pierwszym władcą Tikal. Jego bogato wyposażony grób [Burial 85], pochodzący z około 100 roku n.e., odnaleziono w samym centrum północnego akropolu. Grobowiec Yax Ehb’ Xooka jest przejawem zdecydowanie nowej praktyki pogrzebowej władców na Nizinach Majów. Pośród wyposażenia grobowego znalazły się tam m.in. resztki majańskiego kodeksu i trzy naczynia ceramiczne importowane z Kaminaljuyu na Wyżynach Majów.
Przede wszystkim nie ma w nim głowy, która musiała w późniejszych czasach stać się przedmiotem kultu, używanym w obrzędach. Na jej miejscu znalazła się zielona fuchsytowa maska, w kolorze tak modnym pośród późniejszych generacji k’uhul ahautak – boskich władców Majów. Stylistyka tej maski, tak podobna do masek znanych z odległego Teotihuacan w środkowym Meksyku, otwiera szerokie pole do spekulacji i interpretacji. Pochówki władców Tikal pod piramidami północnego akropolu zdają się być jeszcze starsze i sięgać czasów epoki środkowopreklasycznej.
![Tikal piramida 5D-23 north acropolis](https://archeologia.edu.pl/mezoameryka/wp-content/uploads/2022/10/Tikal-2204089280-5D23-NorthAcropolis-1024x683.jpg)
Związki z Królestwem Węża
Yax Ehb’ Xook na konsekrowanej kilka stuleci później steli 22 z Tikal określany jest jako ubolon winik ts’akbuul Chi-Cha’ k’awiil – namiestnik wciąż jeszcze nie zlokalizowanego preklasycznego centrum władzy Chi-Cha’. Ponieważ namiestnicze berło – k’awiil otrzymali w Chi-Cha’ również pierwsi władcy dynastii Węża (Kanuul) z Dzibanche prawdopodobnie chodzi więc o Tron Węża w El Mirador. Znamienne jednak, iż jego grobowa maska przypomina w stylu artefakty ze środkowo-meksykańskiego …Teotihuacan. Yax Ehb Xook byłby więc buntownikiem przeciw staremu porządkowi – władcą który wzniósł pochodnię rebelii przeciwko rządom Węży na Nizinach Majów, o czym świadczyć może również późniejsza desakracja północnego akropolu w Tikal, dopełniona jego spaleniem (Freidel 2012:11; 2018:379).
Nowy porządek na Nizinach Majów zaowocował nowymi trendami w sztuce, ceramice i przede wszystkim stelach z zapisami kalendarycznymi w Długiej Rachubie, które powyrastały niczym grzyby po deszczu w majańskich ośrodkach położonych o kilka dni drogi od Tikal. Najstarsza zachowana stela w Tikal i zarazem najstarsza znana stela na Nizinach Majów zawierająca datę w Długiej Rachubie – Stela 29 wyświęcona została w 292 roku n.e. [8.12.14.13.15] i obrazuje władcę, którego imię, niestety, nie zachowało się na postumencie. Z niebios spogląda jednak na niego wystylizowany na olmecką modłę ojciec – Chak Tok Ich’aak, które to imię będzie często wśród kolejnych władców Tikal powracać.
![Tikal](http://archeologia.edu.pl/mezoameryka/wp-content/uploads/2021/11/image-26-925x1024.png)
Fortuna kołem się toczy – wielki zwrot akcji na Nizinach Majów
Jednym z najważniejszych władców Tikal był Jasaw Chan K’awill, który wstąpił na tron w 683 roku n.e., w trzy lata po druzgocącej klęsce swego ojca, Nuun Ujol Chaaka, pokonanego przez Yuknooma II Wielkiego, władcę Kaanul z Calakmul oraz swego wygnanego brata z dynastii Mutul, zasiadającego na tronie w Dos Pilas. Nadproże 3 umieszczone pod sufitem świątyni na szczycie piramidy Templo I przy centralnym placu Tikal obwieszcza, że 5 sierpnia 695 r. n.e. powalił on armię (dosłownie krzemień i tarczę) Yuknoom Yich’aak K’ahka II ze złowrogiej dynastii Kanuul – odwiecznego wroga Tikal i boskiego władcę Uxte’tuun (Calakmul). Był to moment odrodzenia potęgi Tikal i początek końca dynastii Kanuul i Drugiego Królestwa Węża w Calakmul.
Inskrypcja w stiuku wewnątrz struktury 50-57 położonej na centralnym akropolu w Tikal mówi o wzięciu znacznego jeńca pochodzącego z Sa’al (obecnie Naranjo, Peten, Gwatemala) i przygotowaniu do złożenia go w ofierze. Yuknoom Yich’aak K’ahk II jest wymieniony z imienia, jednak z inskrypcji nie wynika niezbicie, czy to on sam był jeńcem, a jego bogato wyposażony grobowiecm któty został odkryty na piramidzie II w Calakmul, zdaje się temu przeczyć. Jasaw Chan K’awill, odradzając potęgę Tikal, odwoływał się szeroko do symboliki dawno nieistniejącego Teotihuacan (Wite’ Naah, tzw. Nowy Porządek) oraz kaloomte’ Sihyaj K’ahka. Upamiętnienie bitwy Tikal z Kaanul odbyło się 14 IX 695 r. n.e., w 13 k’atunów (~256 lat) od jego śmierci. Wyobrażany bywał również w stroju wojownika Teotihuacan.
![Tikal, centralny akropol](http://archeologia.edu.pl/mezoameryka/wp-content/uploads/2021/11/Tikal-Gwatemala-201602013255-acropolis-1024x683.jpg)
Ostatnie wielkie centrum mocy na Nizinach Majów
Tikal za czasów Jasaw Chan K’awilla sprawowało tradycyjną kontrolę nad położonym tuż na południe, obejmującym jezioro Peten Itza królestwem ze stolicą w dzisiejszym Motul de San Jose. Jasaw Chan K’awill w roku 744 n.e. wyprawił się przeciw Sa’al (Naranjo) i pojmał tamtejszego boskiego władcę. Historia ta zapisana na nadprożach z żelaznego drewna sączyńca (Sapodilla), które przetrwały tysiąc dwieście lat w świątyniach na szczycie piramidy Templo I w Tikal, gdzie odkryto grobowiec Jasaw Chan K’awilla i Templo IV, najwyższej spośród majańskich piramid wybudowanych w złotym wieku Majów (72 m).
Nadproże 3 w piramidzie Templo I opowiada o wyprawie wojennej Jasaw Chan K’awiila przeciwko Uxte’tuun (Calakmul), nadproże 3 w piramidzie Templo IV opowiada o wyprawie wojennej jego syna Yikin Chan K’awiila przeciwko Yaxha’. Inskrypcja na nadprożu 2 w piramidzie Templo IV rozpoczyna się od daty zakończenia połowy bak’tunu w 9.15.10.0.0 3 Ahau 3 Mol, a następnie przechodzi do następujących po sobie dzień po dniu wydarzeń dotyczących Yikin Chan K’awiila w 9.15.12.11.12 6 Eb 0 Pop i gwiezdnej wojny 9.15.12.11.13 7 Ben 1 Pop.
Yikin Chan K’awiil wzniósł stelę 5 na zakończenie trzynastego tuunu piętnastego k’atunu [9.15.13.0.0], w 128 dni po gwiezdnej wojnie wspomnianej na nadprożu 2 w piramidzie Templo IV. Królestwo Sa’al (Naranjo) odzyskało autonomię w ciągu trzech lat, ale do standardowego rytmu wznoszenia monumentów wróciło dopiero po trzydziestu pięciu. Kolejny władca Sa’al (Naranjo) upamiętnił swoje wstąpienie na tron dopiero po dwudziestu sześciu latach…
![TIkal stela altair](https://archeologia.edu.pl/mezoameryka/wp-content/uploads/2022/10/Tikal-2204089016-Templo6-1024x683.jpg)
(fot: P.A. Trześniowski 2022)
Nowe badania archeologiczne w Tikal
Muzeum archeologiczne w Tikal
W muzealnych salach, do których rzadko zapuszczają się turyści, znajdują się artefakty wydobyte z grobowców boskich władców Tikal oraz najlepiej zachowane z konsekrowanych przez nich stel. Niegdyś znajdowała się tam również rekonstrukcja grobowca Jasaw Chan K’awiila [Grobowiec 116] – prawdopodobnie najpotężniejszego z boskich władców dynastii panującej w Tikal, który w 695 roku n.e. odwrócił bieg historii i po ponad stuleciu zależności Tikal od Tronu Węża pokonał Yuknoom Yich’aak K’ahka II – Wężowładcę z Calakmul, odwiecznego, zaprzysięgłego rywala Tikal. Grobowiec Jasaw Chan K’awiila znajdował się pod schodami piramidy Templo I. To jeden z najbogaciej wyposażonych majańskich pochówków, jaki do tej pory udało się odnaleźć archeologom.
Dzika przyroda Tikal
![czepiak, małpa, spider, monkey, jukatan, trójbarwny, mezoameryka, natura, przyroda, ateles, geoffroi, vellerosus, yucatanensis](https://archeologia.edu.pl/wp-content/uploads/2023/04/czerpiak-2204089506-Tikal-Ateles-geoffroyi-1024x683.jpg)
![tukan arasari obrozny Pteroglossus torquatus ptak bird toucan](https://archeologia.edu.pl/wp-content/uploads/2022/10/tukan-2204109843-Tikal-Pteroglossus-torquatus-1024x683.jpg)
![epifit epiphyte Gwatemala Peten Jukatan selva selwa jungle](https://archeologia.edu.pl/wp-content/uploads/2023/06/epifit-2204089026-Tikal-Aechmea-bracteata-1024x683.jpg)
![tukan arasari obrozny Pteroglossus torquatus ptak bird toucan](https://archeologia.edu.pl/wp-content/uploads/2022/10/tukan-2204109855-Tikal-Pteroglossus-torquatus-1024x683.jpg)
![coati oposy animal zwierze](https://archeologia.edu.pl/wp-content/uploads/2021/11/coati-2204088878-Tikal-1024x683.jpg)
![tukan teczodzioby Ramphastos sulfuratus ptak bird toucan](https://archeologia.edu.pl/wp-content/uploads/2022/10/tukan-2204109826-Tikal-Ramphastos-sulfuratus-1024x683.jpg)
Stanowisko archeologiczne Tikal znajduje się na terenie Parku Narodowego Tikal, który leży z kolei na obszarze Maya Biosphere Reserve, powołanego pod auspicjami UNESCO. Obszar chroniony ma powierzchnię 2.112.940 ha, ale nie cały ten teren jest obszarem ochrony ścisłej. W Tikal regularnie spotkać można wiele gatunków ptaków, przede wszystkim tukany, trogony, kacyki, papugi, pirangi, penelopy, dzięcioły, brązowronki, indyki pawie, a nawet rakojady. Wśród konarów drzew przemykają wiewiórki i obydwa gatunki mezoamerykańskich małp: czepiaki i wyjce. Te ostatnie słyszalne są szczególnie o wschodzie Słońca. Na mniej uczęszczanych ścieżkach spotkać pekari. Towarzystwa ludzi, a raczej pozostawianych przez nich odpadów szukają coati (ostronosy).
W XIX wieku niektórzy spośród eksploratorów Tikal i otaczających terenów rozpoczęli również kolekcjonowanie i dokumentację ogromnej liczby gatunków owadów i roślin zamieszkujących tutejsze mocno zróżnicowane mikrośrodowiska. 51 tomowa Biologia Centrali-Americana, wydana pod redakcją Osberta Salvina i Fredericka Ducane Godmana w 1915 roku, prócz tomów dedykowanych stricte zoologii, zawierało również 7 tomów poświęconych archeologii z fotografiami Alfreda Maudslaya.
![Przemek A. Trześniowski Tikal](http://archeologia.edu.pl/mezoameryka/wp-content/uploads/2022/10/Przemek-2204100634-Tikal-1024x684.jpg)
(fot: Grzegorz Krzątała 2022)
© Przemek A. Trześniowski | archeologia.edu.pl
Artykuły odnoszące się do historii Tikal dostępne w strefie patrona portalu Mezoameryka:
Tikal IV: Hiatus: historia czasu upadku
Bibliografia:
Coe, William R. (1965) Ten Years of Study of a Maya Ruin in the Lowlands of Guatemala, „Expedition” 8 (1), Penn Museum
Freidel, David A. (2012) Maya and the Idea of Empire
Freidel, David A. (2018) Maya and the Idea of Empire
Guenter, Stanley P. (2002) Under a Falling Star: The Hiatus at Tikal, (thesis), Bundoora, Victoria: La Trobe University
Laporte, J.P. & Fialko, Vilma (1995). Un reencuentro con Mundo Perdido, Tikal, Guatemala. Ancient Mesoamerica 6, s. 41–94.
Martin S. (2020) Ancient Maya Politics: A Political Anthropology of the Classic Period 150–900 CE, New York: Cambridge University Press
Martin S., Grube N. (2000) Chronicle of the Maya Kings and Queens: Deciphering the Dynasties of the Ancient Maya, London; New York: Thames & Hudson.
Stuart D. (2023) Further Observations on the MUT Logogram, Maya Decipherement.
Tokovinine, Alexandre (2008) Lords of Tikal: Narratives and Identities. Paper presented at “Arqueología, imagen y texto, VI Mesa Redonda de Palenque”
Tokovinine, Alexandre (2020) Distance and Power in Classic Maya Texts. doi: 10.5876/9781607329534.c007
52 komentarze