Przyroda Jukatanu i Ameryki Środkowej, Ameryka Środkowa, Jukatan, przyroda, natura, ptaki, zwierzęta, ornitologia, bech ha’
Bekaśnica (Aramus guarauna) to jedyny żyjący przedstawiciel rodziny Aramidae. Spokrewniona jest blisko z ibisami i żurawiami. Należy z nimi do rzędu żurawi (Guiformes). W przeszłości wyróżniano dwa gatunki bekśnic, jednak badania genetyczne przemodelowały żyjącą populację Ameryk w jeden gatunek z czterema podgatunkami. Są to: Aramus guarauna pictus żyjący na Florydzie, Jamajce i Kubie; Aramus guarauna elucus żyjący na Dominikanie (Haiti) i Puerto Rico; Aramus guarauna guarauna żyjący na terenach Ameryki Południowej i Aramus guarauna dolosus żyjący od Meksyku aż po Przesmyk Panamski.
Bech ha’, czyli bekaśnica
Na Jukatanie bekaśnica (Aramus guarauna) bywa nazywana płaczką, ze względu na charakterystyczne odgłosy, jakie ptak ten wydaje w nocy. Jej angielska nazwa – limpkin (ang: kuternoga) nawiązuje z kolei do charakterystycznego sposobu poruszania ptaka, który jakby utykał. Majowie z północy Jukatanu nazywają bekaśnice bech ha’.
Bekaśnica (Aramus guarauna) dorasta do ponad metra rozpiętości skrzydeł, a przy tym do około 73cm wysokości. U bekaśnic brak jest dymorfizmu płciowego – samica wygląda zatem podobnie jak samiec.
Bekaśnice (Aramus guarauna) żywią się ślimakami, głównie z rodzaju Pomacea oraz małżami, jaszczurkami, płazami oraz bezkręgowcami. Ich dzioby to doskonałe narzędzia do wydobywania mięczaków z muszli. Wydobyte z dna muszle znoszą zwykle w jedno miejsce na brzeg, gdzie mogą rozprawić się z jedzeniem. Potrafią jednak wykorzystywać w tym celu również talerzowate liście grzybieni – lilii wodnych (maaya: nikte ha’).
Bekaśnice (Aramus guarauna) składają zwykle około pięciu-siedmiu jaj. Zakładają gniazda w gęstych zaroślach przybrzeżnych z patyków i łodyg roślinności wodnej, rzadziej na drzewach. Jaja wysiadywane są przez 27 dni na zmianę przez oboje rodziców. Po wykluciu piskląt bekaśnice budują pływające platformy, na których nadal opiekują się swymi młodymi.
Wyprawy ornitologiczne na Jukatan: do Meksyku, Belize i Gwatemali
Poszukiwanie zaginionych stanowisk archeologicznych, pozwala na bliskie obcowanie z przyrodą i rozpoznawanie wielu wartościowych miejsc obserwacji ptaków. Stany Quintana Roo, południowo-wschodnie Campeche, departament Peten w Gwatemali i zachodnie Belize mają idealne warunki na wyprawy ornitologiczne. Jako pierwszy ornitologiczną wartość Jukatanu opisał jeszcze John L. Stephens (1843) Incidents of Travel in Yucatán, vols. 1 & 2, a jednej z wypraw Stephensa i Catherwooda towarzyszył kolekcjoner:
„…dr Cabot otworzył przed nami wrota do nowych zainteresowań i pokładów piękna. Aby móc zacząć wreszcie działać jechał sam pierwszym powozem i nim ujechał daleko dostrzegliśmy lufę jego broni wystawioną na bok, a chwilę później padającego ptaka.” – tłumaczenie autora). W dzisiejszych trudnych czasach upadku i powszechnej degradacji środowiska naturalnego, autor pozwala w oczywiście swojej obecności jedynie na polowanie z teleobiektywem.
Gdzie można spotkać bekaśnice?
Bekaśnica (Aramus guarauna) żyje w strefie międzyzwrotnikowej obu kontynentów Ameryk, od Florydy przez Karaiby i Meksyk aż po Argentynę. Na Jukatanie spotykamy bekaśnice przede wszystkim nad lagunami w rejonie Coba, Felippe Carillo Puerto, w rezerwacie Sian Ka’an czy nad laguną Bacalar.
© Przemek A. Trześniowski | archeologia.edu.pl
=> Przyroda Jukatanu i Ameryki Środkowej