Flaming karmazynowy

Ameryka Środkowa, przyroda, natura, ornitologia, ptaki, flaming karmazynowy, czerwonak, flamingi

Flaming karmazynowy (Phoenicopterus ruber), czerwonak to jeden z najbardziej malowniczych gatunków ptaków, dzięki jaskrawemu ubarwieniu, którego nabiera stopniowo spożywając tutejsze skorupiaki. Mocne wybarwienie zwiększa atrakcyjność flamingów, rozprowadzają zatem po piórach wydzielinę gruczołu kuprowego. Zawiera ona duże ilości pochodzących ze spożytych skorupiaków karotenoidów, jak astaksantyna. Najsilniejsze ubarwienie ptaki uzyskują w marcu i kwietniu.

Flamingi brodzą po płytkiej wodzie lagun, jezior i rzek o różnym stopniu zasolenia. Ich stopy zapobiegają zbyt głębokiemu zapadaniu się w mule. Dzięki specyficznej budowie mocno wygiętego dziobu filtrują pożywienie z mułu, odwracając głowę i groteskowo wyginając przy tym szyje. Są bardzo płochliwe.

Życie kręcące się wokół rytuałów godowych

U flamingów brak jest wyraźnego dymorfizmu płciowego. Ich pióra mają ubarwienie od białego przez szare do karmazynowego, z wyjątkiem czarnych lotek i czarnych końcówek dziobów. Osiągają wzrost do 145 cm przy rozpiętości skrzydeł 165 cm. Ich waga rzadko przekracza przy tym 4 kg. Uprawiają zbiorowe tańce godowe, po których skojarzone pary udają się na dalsze zajęcia w podgrupach. Potrafią żyć w trójkątach…

Flamingi budują stożkowe gniazda z mułu. Na przestrzeni marca i kwietnia składają jedno, rzadziej dwa jaja, które są wysiadywane na zmianę przez oboje rodziców. Po miesiącu wykluwają się pisklęta, które opuszczają gniazdo już po około dziesięciu dniach. Nadal jednak muszą być karmione przez rodziców. Młode usamodzielniają się w pełni dopiero po 70 dniach. Mają jasne pióra i trzymają się razem, osiągając mocniejsze ubarwienie dopiero po trzech latach, a dojrzałość dopiero w wieku 5-6 lat.

Flaming na kontynentach Ameryk

Flamingi karmazynowe zamieszkują półwysep Jukatan, Bahamy, Antyle i północ kontynentu Ameryki Południowej. Na wyspach Galapagos żyje podgatunek Phoenicopterus ruber glyphorhynchus. Mogą tworzyć kolonie liczące sobie do kilkudziesięciu tysięcy osobników. Na Jukatanie największe kolonie flamingów występują na rozlewiskach Ria Lagartos oraz Ria Celestun, mniejsze stada spotkać można wzdłuż całego północnego wybrzeża półwyspu, a pojedyncze sztuki wciąż zdarzają się w rezerwacie biosfery Sian Ka’an.

Wyprawy ornitologiczne na Jukatan: do Meksyku, Belize i Gwatemali

Poszukiwanie zaginionych stanowisk archeologicznych, pozwala na bliskie obcowanie z przyrodą i rozpoznawanie wielu wartościowych miejsc obserwacji ptaków. Stany Quintana Roo, południowo-wschodnie Campeche, departament Peten w Gwatemali i zachodnie Belize mają idealne warunki na wyprawy ornitologiczne. Jako pierwszy ornitologiczną wartość Jukatanu opisał jeszcze John L. Stephens (1843) Incidents of Travel in Yucatán, vols. 1 & 2, a jednej z wypraw Stephensa i Catherwooda towarzyszył kolekcjoner:

„…dr Cabot otworzył przed nami wrota do nowych zainteresowań i pokładów piękna. Aby móc zacząć wreszcie działać jechał sam pierwszym powozem i nim ujechał daleko dostrzegliśmy lufę jego broni wystawioną na bok, a chwilę później padającego ptaka.” – tłumaczenie autora).

W dzisiejszych trudnych czasach upadku i powszechnej degradacji środowiska naturalnego, autor pozwala w swojej obecności oczywiście jedynie na polowanie z teleobiektywem. Dobre stanowiska na spotkanie z flamingami z bliskiej odległości mamy zarówno nad Ria Lagartos jak i Ria Celstun, ale warto rozważyć też inne miejsca znajdujące się w północnej części półwyspu Jukatan na Ruta de los Flamingos.

© Przemek A. Trześniowski | archeologia.edu.pl