Fotografia rekonstrukcyjna, rekonstrukcje, Komarów, kawaleria, jazda, ułani, szwoleżerowie, strzelcy konni, artyleria konna, Wojna Polsko-Bolszewicka 1920
Bitwa pod Komarowem, zwana również Komarowską Potrzebą to ostatnia z wielkich bitew kawalerii na kontynencie europejskim. Miała miejsce 31 sierpnia 1920 r., w tydzień po zakończeniu potężnej Bitwy pod Warszawą 13-25 sierpnia 1920 r., która jest zaliczana do 18 najważniejszych bitew w dziejach świata. W Bitwie pod Komarowem polska kawaleria i artyleria konna (1500 żołnierzy, 70 ckm i 16 dział) powstrzymała marsz 1-szej Armii Konnej Siemiona Budionnego (6000 żołnierzy, 350 ckm i 50 dział), zażegnując ryzyko wsparcia dla dopiero co rozbitej i znajdującej się już w odwrocie sowieckiej armii marszałka Michaiła Tuchaczewskiego. Sowiecka konarmia powróciła na wschód z podkulonym ogonem. Bolszewicy stracili pod Komarowem 2/3 stanu osobowego.
W Bitwie pod Komarowem po polskiej stronie udział wzięła 1-sza Dywizja Jazdy, w skład której wchodziły: 1 Pułk Ułanów Krechowieckich płk. Sergiusza Zahorskiego, 12 Pułk Ułanów Podolskich rtm. Tadeusza Komorowskiego, 14 Pułk Ułanów Jazłowieckich rtm. Michała Beliny-Prażmowskiego, 1 i 2 bateria 3 Dywizjonu Artylerii Konnej, 7 Brygada Jazdy płk. Henryka Brzezowskiego, w tym 2 Pułk Szwoleżerów Rokitniańskich rtm. Rudolfa Ruppa, 8 Pułk Iłanów księcia Józefa Poniatowskiego rtm. Kornela Krzeczunowicza, 9 Pułk Ułanów Małopolskich mjr. Stefana Jacka Dembińskiego, 1 bateria 1 Dywizjonu Artylerii Konnej, 2 bateria 6 Dywizjonu Artylerii Konnej oraz batalion szturmowy kpt. Stanisława Maczka.
Fotografia rekonstrukcyjna to pasja, a nie zawód. Zdjęcia służą do kopiowania i wykorzystania – są pomnikiem trudu rekonstruktorów, a nie fotografa .